Te gevaarlijk werd het in jouw geboorteland.

4 jaar ben je als je naar Nederland komt. Jij, je moeder, twee zussen en een broer. Je vader, je oudste zus en jongste zusje blijven achter en volgen pas een jaar later.

Wat een dappere stap van jouw ouders die jullie een betere toekomst wilden geven. Vluchten, alles achterlaten en opnieuw beginnen. En wat een verdriet ook dat je als vierjarige je vader ineens moet missen, je zussen, je zusje, het eten, de geuren je vertrouwde omgeving. Met z’n allen in een kleine ruimte in een asielzoekerscentrum wonen.

Jij weet niks meer van voor je vierde jaar. Het land waar je vandaan komt het huis waar je woonde, er zijn geen foto’s, geen herinneringen.

Jouw leven begint bij 4.

Een gelukkig leven, zo vertel je me, met veel liefde in een fijn gezin. Een leven met kansen en mogelijkheden. Na een jaar in het asielzoekerscentrum krijgen jullie een eigen huis. Het gezin weer compleet. Jij herinnert je vooral de positieve dingen. De vriendinnetjes op school. Het MBO dat je in twee, in plaats van vier, jaar hebt gehaald.

Jij werkt hard om wat van het leven te maken. Je kunt en je wilt niet anders. Doet je best, zet je in en haalt je doelen. Wat mag jij trots zijn op jezelf en je familie.

In je werk loop je wel eens aan tegen de hoge eisen die je aan jezelf stelt én aan je omgeving. Jouw lat ligt hoog! Tegen de ergernis die het oproept als collega’s hun afspraken niet nakomen. Tegen jouw onbegrip voor -in jouw ogen- gemakzucht of laksheid. Jij ziet al snel wat er fout gaat, waar het beter kan en wat er niet is gedaan.

Jouw coachvraag gaat over communicatie en samenwerken. Je zou wat meer empathie voor de ander op willen kunnen brengen. Wat meer geduld willen hebben.

Het bespreken van jouw levensverhaal geeft je inzicht in jouw drive, jouw keuzes. In de geboden waarnaar jij leeft. De lijst is lang. En dat is ook niet zo gek na wat jij hebt meegemaakt. Je ervaart hoe de geboden en de hoge lat je in de weg zitten bij ontspannen, verzachten of loslaten. Samen kijken we naar hoe je het graag zou willen gaan doen. Met toewijding -hoe kan het ook anders-werk je aan je opdrachten. En het kan anders, je begint te zien waar er ruimte is, ik hoor je tot 10 tellen en zie je andere keuzes maken.

Ik hoor je leidinggevende bij de afsluiting van het traject vertellen hoe zij jouw kwaliteiten waardeert. Dat ze heeft gezien hoeveel meer inzicht je in jezelf hebt gekregen. Hoe jouw communicatie met collega’s is verbeterd en je meer geduld hebt. Hoe er meer ruimte is ontstaan voor jouw eigen gevoelens en die van anderen.

Ik ben een stukje met jou mee gelopen en heb gezien wat er in gang is gezet. Dat dit nog groter gaat groeien is zeker. Ik wens je alle goeds. En ook moet ik denken aan de kinderen die nu in ons land aankomen, omdat het in hun thuisland te gevaarlijk is. Ik wens hen veiligheid en rust en een mooie toekomst met een lat die niet te hoog ligt.